Leven met volle teugen !
Het leven in de naoorlogse periode wordt, volgens de herinnering van de “anciens” van Molières, gekenmerkt door veel levensvreugde, hoop en vertrouwen in de toekomst.
Alle huizen in het dorp werden bewoond. Er waren veel kinderen en iedereen kende elkaar. Het dorp telde nog steeds twee scholen: de jongensschool was nu de school voor de groten en de meisjesschool diende voor de kleintjes. In die tijd was er geen kleuterschool. Kinderen begonnen hun schoolopleiding op 5- of 6-jarige leeftijd en eindigden op 14-jarige leeftijd met een getuigschrift, de “certificat d’études”. Niet iedereen ging regelmatig naar school: vaak moesten kinderen een handje toesteken op de boerderij.
In de naoorlogse periode telde het dorp verschillende kruidenierswinkels, cafés, restaurants en zelfs een benzinestation!
Tijd om te werken ...
Het economische leven was nog steeds in hoge mate gericht op de landbouw en er werden nog maar weinig machines gebruikt. Het land werd geploegd door ossen. Het oogsten en dorsen gebeurde handmatig. Er was veel wederzijdse hulp, mensen gingen om de beurt bij elkaar helpen.
Globaal genomen vinden we dezelfde ambachten terug als die welke de onderwijzer, meneer Charrière, al in 1912 vermeldde. Maar de moderniteit begon duidelijk zijn intrede te doen. Zo was er in Molières een grote garage voor landbouwmachines. Zij hadden het exclusieve recht om in een groot deel van de regio de tractoren van de “Société Française de Vierzon” te verkopen. Klanten kwamen soms van ver. De tractoren werden over de weg vervoerd. En dat tot grote vreugde van de grotere dorpsjongens – tegenwoordig zouden we “tieners” zeggen. Want zij werden aan het werk gezet en mochten mee deze machines besturen bij hun transport in colonne over de wegen van de Perigord. Het was een welvarende zaak. Sindsdien lijken veel mensen de overlast te zijn vergeten die werd veroorzaakt door de tractoren die de ganse dag met draaiende motoren op het dorpsplein stonden om in te lopen. Maar het was toen een ander tijd!
... en om plezier te maken
Het sociale en culturele leven was goed ontwikkeld. Om de twee weken kon er in verschillende balzalen gedanst worden. Met bussen kwamen de deelnemers uit de omliggende dorpen en zelfs van verder weg: Bergerac of Versannes. Natuurlijk gingen de meisjes niet alleen naar het bal, zij werden altijd vergezeld door hun moeders of grootmoeders die de tijd dan “al kakelend” doorbrachten.
Er waren wel wat inwoners van Molières die zich communist noemden, maar op de grote religieuze feesten, zoals Kerstmis, Pasen of Hemelvaart, woonde het hele dorp de mis bij, communist of niet!
En natuurlijk was er een goede voetbalploeg!
Onder leiding van mevrouw Ferrandon, de onderwijzeres, vonden er geregeld toneelvoorstellingen plaats. Optochten met prachtige praalwagens en reizen werden georganiseerd. Het feest van Sint Jan, eind juni, was altijd een groot evenement. Op het plein konden de kinderen zich uitleven met volksspelen, maar ook bij de botsauto’s of de kermismolens. Vanaf de jaren zeventig begonnen deze tradities te verdwijnen.
Hij drukte zijn stempel op zijn tijd!
De naoorlogse periode in Molières werd sterk gekleurd door Mr. Maurice Ferrandon, geboren in 1904 te Cadouin.
Hij werd, samen met zijn vrouw, het onderwijzersechtpaar van Molières in de jaren ’30 en zette deze functie voort tot het einde van de jaren ’50.
Hij was 30 jaar lang burgemeester van het dorp, van 1947 tot 1977. Onnodig te zeggen dat de gemeenteraad, die grotendeels uit zijn oud-leerlingen bestond, in het gareel liep!
Maar hij was een zeer intelligente man die vocht voor het welzijn van zijn dorp. Het was tijdens zijn ambtsperiode dat Molières – als één van de eerste dorpen in de streek – aangesloten werd op het drinkwaternet en dat de hoofdwegen werden geasfalteerd.
Maurice Ferrandon overleed in Molières in 1985.
Molières – Classe de Mr Ferrandon – 1938
Molières in de 20e eeuw
De onderwijzer
In 1912 schreef de onderwijzer van Molières een monografie.
De 2e wereldoorlog
Eén datum staat nog steeds in de geheugens gegrift:
28 juni 1944.
Stromend water!
Gedaan met water halen bij de bronnen, hier komt het kraantjeswater!
Einde van de 20e E.
Een portret van Molières, geschreven aan het begin van onze 21e eeuw.
Credits:
De meeste afbeeldingen op deze pagina zijn afkomstig uit een verzameling foto’s die door dorpsbewoners ter beschikking zijn gesteld tijdens de voorbereiding van een fototentoonstelling over Molières. Het was voor ons onmogelijk de herkomst van al deze foto’s te achterhalen. Ben je de eigenaar van één van de gebruikte foto’s? Wil je liever niet dat we ze gebruiken of wil je graag dat je credit vermeld wordt? Aarzel niet om contact met ons op te nemen. We zullen graag op je verzoek ingaan. Intussen willen we alvast René Delpech en de familie Junqua bedanken.
De foto bovenaan de pagina komt uit onze privé-collectie oude postkaarten.
